Co dwa tygodnie Młody spędza weekend ze swoim tatą. Dla mnie oznacza to wylegiwanie się w łóżku do południa, spokojne, leniwe śniadanie, gruntowne sprzątanie domu, zakupy oraz...wieczór z sushi.
Na początku byłam bardzo sceptyczna. Nie chodziło nawet o surową rybę, do której smaku jestem przyzwyczajona od dawna, ani o glony. Sushi kojarzyło mi się z japońskimi biznesmenami i feng-shui.
Mój pierwszy raz był zaskakująco przyjemny i od tamtej pory wpadlam. Wybieram sushi robione w domu. Pamiętam, że w kuchni nie ma miejsca na lenistwo i bylejakość. Nawet nonszalancka Nigella nie gotuje po łebkach.

Najbardziej lubię sushi ze świeżym łososiem.  Rybę zdradza zapach. Świeżej ryby nie czuć rybą, a świeży surowy łosoś jest miękki i delikatny jak śmietankowe masełko. Czasami używam też paluszków krabowych, stanowią świetne rozwiązanie awaryjne, gdy zabraknie surowej ryby. Awokado musi być półtwarde, wybierając zwracam uwagę na kolor skórki. Zieloną maja owoce niedojrzałe, bakłażanową dojrzałe. Najlepiej awokado porządnie wymacać, żeby na-ręcznie sprawdzić, czy jest półtwarde. Sezam prażę na patelni. Dzięki temu uwalnia cały swój orzechowy aromat. Ryż musi być specjalny, do sushi. Nie warto oszczędzać czasu na jego dokładne wypłukanie. Tak samo ocet ryżowy - nie wolno zastępować go innym octem, bo popsuje to smak potrawy.

Sushi nauczyłam się "kręcić" z tej strony: KLIK! Zarówno przepis na ryż jak i sposób zawijania stosuje z powodzeniem do dzisiaj.

 Pierwsze kręcenie zabrało mi trochę czasu, przy kolejnych razach nabrałam wprawy. A jeśli ma się pomocnika do smarowania nori ryżem - cała zabawa idzie sprawnie i kończy się pysznym rezultatem.