Zakup niskich kozaków na okres wiosna/lato (tak, tak - nie pokręciły mi się pory roku) zaowocował przeniesieniem mojej skromnej kolekcji do nowego, większego pudełka.

Przeprowadzka przebiegła pomyślnie, a ponieważ pókico jest tam jakotaki porządek - postanowiłam tym samym w nadchodzącym tygodniu pochwalić się moim prawie dwuletnim, lakierowym dorobkiem.

Lakiery mieszkają w komodzie w salonie, w kartonie po butach chamsko przyciętym nożycami biurowo-kuchennymi. Nie kręci mnie decoupage, słitaśne kartoniki do mnie nie przemawiają. Jestem ordynarnym, niekobiecym chamidłem, nie dziergam, nie przyszywam guzików i nie prasuję. Nie wykonuję też ręcznie kartek okolicznościowych. Mam ręce niezdolne, a z prac ręcznych najbardziej lubię pieczenie ciast i malowanie paznokci oraz inne prace, o których damy nie rozmawiają bez odpowiedniej ilości czerwonego wina bądź whiskey.

Ostatnio oznaczyłam nakrętki metodą podpatrzoną na jednym z norweskich blogów - przy pomocy spinki wsówki namalowałam kropki na zakrętkach*. Dzięki temu bez problemu znajduję to, co chcę a także widzę, co mam.

W kartonie mieszczą się póki co dwa mniejsze kartoniki, w których trzymam podkłady, topy i odżywki oraz lakiery pękające. W tym bardziej pustym trzymam też zapalniczkę do tworzenia romantycznego nastroju w salonie ;)

Ta wielka butla to obsuszacz (jak słodko nazwała go moja Mam) Seche Vite, obok w małych kartonach krople do rozcieńczania tegoż.

Oto bardziej szczegółowa odsłona. Lakiery zadowolone odpoczywają na moim ukochanym swetrze.

Poniżej wszystkie moje OPI. Kto zgadnie - po co mi gumka na zakrętce?